Σε δέκα μέρες, δημοτικές εκλογές. Αυτές που ενδιαφέρουν τον πολίτη! Σ'αυτές που φτιάχνεται η γειτονιά του
.
Τον θυμάμαι τότε στο σχολείο. Μικροκαμωμένος, με το ματάκι παιχνιδιάρικο, γελαστούλης, πονηρούλης, μπαγασάκος με λίγα λόγια.
Με τα χρόνια, δεν ξέρω τι έκανε άλλο στη ζωή του, δεν είχα άλλα νέα του από τότε, έγινε δήμαρχος σε μια γειτονιά εκεί γύρω. Μπρααάβο! λέω. Και τον θυμάμαι ξανά στα τότε χρόνια.
Σήμερα διαβάζω για πάρτη του. Κάτι σκανδαλάκια, κάτι περίεργες άδειες λέει και τέτοια. Τον τρέχουνε. Αλλά αυτός εκεί! Απτόητος και υποψήφιος!
Και μούφερε και πάλι στο νου, αυτό που αναρωτιέμαι πάντα και που απάντηση δεν έχει: ένα πουλάκι μού σφύριξε (μυστικά είναι αυτά, γιατί άραγε;), πως η αποζημίωση (το λέει η λέξη, όχι μισθός, αποζημίωση. Παραδέχεται ο νομοθέτης ότι αυτός που αναλαμβάνει δήμαρχος, παθαίνει ζημιά και τού πρέπει αποζημίωση) του Δήμαρχου είναι αστεία. Ευτελέστατη! Πόσο δεν ξέρω και ρωτώ εδώ κάποιον που τα κατέχει αυτά να μάς φωτίσει.
Λέω λοιπόν. Δήμαρχος είναι να τρέχεις όλη μέρα για το καλό της Πόλης, για το καλό των συμπολιτών σου. Και μπράβο σου. Αλλά, όσο τρέχεις για την Πόλη, δεν τρέχεις για τη δική σου δουλειά. Ετσι δεν είναι; Και όταν δεν δουλεύεις, δεν πληρώνεσαι (συνήθως). Ετσι δεν είναι; Αλλά τότε, πώς διάολο τρέφεις την οικογένειά σου; Πώς συντηρείς σπίτι, γυναίκα, παιδιά, εξοχικό, αυτοκίνητο, γκόμενα (optional) και ξέρω'γω τι άλλο; Με την πενιχρή αποζημίωση;
Αλλά, αν είναι τόσο δραματικά τα πράγματα, γιατί σκίζεσαι προεκλογικά να βγεις δήμαρχος; Και χαλάς και μια περιουσία στη ρεκλάμα σου; Διότι πεθαίνεις για το καλό των συμπολιτών σου; Γιατί είναι το απόλυτο ιδανικό σου; Και θα βάλεις τα παιδιά σου στη μιζέρια, για να βοηθήσεις τον γείτονά σου;
And you want ME to believe THIS?
Ρε δήμαρχε, μήπως τελικά έχει γερή μάσα το σπορ και το μόνο που αξίζει είναι ένα γενναίο φάσκελο... σ'όλους όσους σε ψηφίζουν;
