Διαβάζω σήμερα στα "Νέα":
"Εκαναν τα σχολεία εξομολογητήρια!"
Στην Αιτωλοακαρνανία, η διευθύντρια του 3ου Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Ευσέβεια Αγγουρά, έστειλε εγκύκλιο στα σχολεία για να δηλώσουν αριθμό μαθητών που θέλουν να εξομολογηθούν, ώστε να στείλουν τον κατάλληλο αριθμό παπάδων!
Κάτι τέτοια είναι που με κάνουν και θυμάμαι πίσω τα χρόνια μου στο Γυμνάσιο, μέσα στην αθλιότητα της δικτατορίας. Σε μας δεν ερχόταν ο παπάς. Τον είχαμε στο σχολειό μας μέσα. Αφού το "ίδρυμα" διέθετε και δικό του παρεκκλήσι!
Και νόμιζα ο ταλαίπωρος ότι αφού είμαστε έτσι "επαναστατικοί" στη σκέψη μας εκείνοι οι πιτσιρικάδες της πλατείας Κοραή στον Πειραιά, δεν μπορούσε παρά να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο. Εθνικός ήρωας ο Μύρωνας, φωτό στο Φαντάζιο!
Δυο χρόνια χρειάστηκε να περάσουν, μετά το Γυμνάσιο, μετά τα Flower Power το Ρήγα και τα σπρέυ στους τοίχους, για να καταλάβω ότι και η δική μου γενιά, τα ίδια σκατά θα γινόταν!
Ετσι το '76, πήρα την απόφαση να γίνω Κοινωνικός Εξόριστος στο Παρίσι.
Σήμερα η ξεφτίλα ξαναχτυπάει. Το ξερατό ξαναμπαίνει στη ζωή μας. Και μας κυνηγάει, μέχρι εδώ, στο Παρίσι. Πουθενά ρε άθλιε κωλοέλληνα, δε θα μ'αφήσεις σε ησυχία;
Προ καιρού είδα το Στάιν να παλεύει μόνος το τέρας. Ο Τσίλης τι να τσαμπουνάει; Ο Τζίμης, χαμένος στο διάστημα, ο Μήτσος; Κι εγώ εδώ, να προσπαθώ να μαζέψω τα κουρέλια της ψυχής μου, μεσ'την παράνοια της ελληνικής παροικίας.
Ευτυχώς που τιμωρήσατε το Πα-σοκ, ηλίθιοι!
ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ'ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
----------------------------------------------------------
29/01/2005 - Συνέχεια στο ζήτημα αυτό:
Τελικά το υπουργείο παιδείας "κάλυψε" την κα αυτή με την εξής ανακοίνωση: «Είναι σύνηθες από πολλά σχολεία της χώρας κατά τις περιόδους των εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα να εκδηλώνεται η επιθυμία να τα επισκεφθούν ιερείς, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα σε όσους μαθητές επιθυμούν, να μετάσχουν στο μυστήριο της εξομολογήσεως. H πρακτική αυτή έχει γίνει αποδεκτή από το υπουργείο Παιδείας».
Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς των παιδιών που είμαστε, δεν "καλύπτουμε" την υπουργό και τις κινήσεις της. Και είμαι σίγουρος ότι θα το αισθανθεί, όταν θάρθει η ώρα!
