Δεν ξέρω αν τόχετε προσέξει αλλά στην Ελλάδα (και η Γαλλία δεν μένει πίσω), πιο εύκολα μπορείς να ερμηνεύσεις το Κοράνι παρά τους νόμους του κράτους. Υπάρχει απ'άκρη σ'άκρη μια ασάφεια, ένα κενό και μια τάση να μπερδεύεται πιο πολύ το πρόβλημα από το να λύνεται. Θαρρείς ότι ο νομοθέτης είναι ένα άτομο που δεν έχει μιλήσει ποτέ μ'άλλον άνθρωπο στη ζωή του και ξέρει μόνο να συντάσσει ασυνάρτητα κείμενα. Πιο μικρός πίστευα ότι αυτό το χάλι είναι δάκτυλος των δικηγόρων για να παίρνουν τον παρά του απελπισμένου κοσμάκη. Αλλά μεγαλώνοντας, είδα από κοντά τον κόσμο τους και κατάλαβα ότι συχνά ούτε αυτοί δεν βγάζουν άκρη. Σε μια άλλη ζωή μπορεί να ασχολιόμουν με τα νομικά, έτσι γιατί το βρίσκω διασκεδαστικότατο να βλέπεις υποθέσεις να εκδικάζονται με τον ένα τρόπο τη μια μέρα και διαφορετικά την άλλη γιατί ο άλλος δικηγόρος ξετρύπωσε κάπου ένα νόμο που τα λέει αλλοιώς! Σ'αυτή τη ζωή όμως, δεν έχω χρόνο και ασχολούμαι με τα νομικά μόνο όσο χρειάζομαι στη ζωή μου και στην επαγγελματική μου ενασχόληση.
Νομίζω λοιπόν, ότι σε μια κοινωνία με στοιχειώδες άι-κιού, η νομοθεσία πρέπει νάναι σαφέστατη, περιεκτική και διεξοδική. Φυσικά και δεν γίνεται ο νομοθέτης να προβλέψει εκ των προτέρων όλα όσα πιθανόν να συμβούν στο μέλλον. Αλλά τουλάχιστον να φτιάξει νόμους που διαβάζοντας τους να βγαίνει κάποιο νόημα, δεν είναι και καμιά μεγάλη επιστήμη! Αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι να διαβάζεις το νόμο και να βλέπεις το κείμενο να βρίθει από ασυνέχειες, ασυναρτησίες, επαναλήψεις, αντιφάσεις κλπ. Καλά, αυτοί οι άνθρωποι (νομοπαρασκευαστική επιτροπή τους λένε), ούτε μια έκθεση δεν έμαθαν να γράφουν στο σχολείο; Ασε πια τα κοινά λάθη στη γλώσσα! Το ωραίο είναι ότι αυτά τα μακροσκελέστατα και ασυνάρτητα κείμενα, τελειώνουν μ'ένα σωρό υπογραφάρες υπουργών, παραϋπουργών, διευθυντών και λοιπών μεγαλόσχημων! Δεν έχουν κανένα πρόβλημα, άραγε, όταν υπογράφουν τέτοια κείμενα;
Βγάλε άκρη, λοιπόν. Ετσι βρίσκει κι ο δικηγόρος κάτι να πουλάει.
Οταν όμως σφίξουν τα πράγματα και γι'αυτόν, τότε επεμβαίνει ο νομικός σύμβουλος του κράτους, να ερμηνεύσει. Ακόμα και ο υπουργός, που με μια υπουργική απόφαση, εν είδει αλεξάνδρειας χατζαριάς, λύνει το γόρδιο δεσμό!
Ο νόμος είναι κωδικοποιημένος και ταξινομημένος. Η τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Κάποτε όλα ξεκινούν. Νόμος "2142/1976", σου λέει, "περί λειτουργίας ανεμομύλων Ιεραπέτρας και λοιπαί διατάξεις". Αυτές "αι λοιπαί διατάξεις" είναι που σκοτώνουν. Εκεί μέσα στριμώγνουν, ό,τι μικροεκκρεμότητες πέρασαν την ίδια μέρα από τη λέσχη των 300, και "που να ψάχνουμε τώρα που ανήκουν, κόλλα τες από πίσω". Βρίσκεις λοιπόν την "διευθέτηση της διένεξης της μισθοδοσίας του συνδικάτου των βοηθών μαγείρων Γαλαξιδίου", το "ρυθμιστικό σχέδιο για την ένταξη των αυθαίρετων του Αγ. Τρύφωνα Κάτω Καλαμιάς", την "έγκριση της αποζημίωσης των παραγωγών τομάτας από τις ζημιές που υπέστησαν λόγω επιδρομής τυφλόμυγας" και "άλλες διατάξεις". Αντε βρες λοιπόν εσύ το νόμο για την υπόθεσή σου. Πρέπει να ξεφυλλίσεις όλη τη νομοθεσία, σελίδα-σελίδα, από το 1420 και μετά, μπας και πέσεις στο εδάφιο που κολλάει στην περίπτωσή σου! Γιαυτό, όταν πας στο δικηγόρο και ένα μήνα συνέχεια ακούς το τροπάρι "περάστε αύριο", μην απορείς. Ψάχνει ο ταλαίπωρος. Αλλά τι θες να σου πει, "έχω χαθεί μέσα στις σελίδες"; Επαγγελματίες είμαστε!
Κάποτε, ο νόμος θέλει ρεκτιφιέ, όπως και τ'αυτοκίνητα. Γράφουν λοιπόν κάνα δυο παραγράφους και τις κολλάνε πίσω από κάποιο άλλο νόμο, εκεί στο περίφημο "λοιπαί διατάξεις". Κρυμμένες και ανώνυμες. "η τρίτη γραμμή της β παραγράφου του άρθρου 53 του νόμου 1954/2001, μετατρέπεται σε "δια κάθε κατά τον νόμο περίπτωση", λέει. Κατάλαβες; Και μην ξεχνάμε, απαγορεύεται, λέει να αγνοείς το νόμο! Ε, ρε νάμουνα εξεταστής. Θα τους έβαζα κάτω όλους τους νομομαθείς φωστήρες και σε κάθε λαθάκι, σε κάθε μικροαγνοιούλα, "φάε 5 μήνες", να δεις!
Εγώ νόμιζα ότι όταν έχουμε ένα κείμενο και το αλλάζουμε, τραβάμε ένα τάμπουλα ράζα, το ξαναγράφουμε ωραίο και καθαρό απ'την αρχή, γράφουμε κι από κάτω "ο παρών νόμος "τάδε", καταργεί τον προηγούμενο "δείνα" και πάμε για ύπνο ήσυχοι. Φαίνεται δεν κατάλαβα τίποτα. Κάποιος λόγος θα υπάρχει που είναι έτσι μπάχαλο οι νόμοι μας. Ισως γιατί πρέπει νάναι ασορτί με τη χώρα μας, με την ζωή μας, με τα μυαλά μας. Ισως. Εκτός κι αν ισχύει η λαϊκή παροιμία "ο λύκος στην αντάρα χαίρεται"… Μήπως;
