Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να γράψω για ένα τέτοιο τεράστιο θέμα, σε μια σελιδίτσα του blog! Αυτό χρειάζεται βιβλία ολόκληρα! Σε λίγες γραμμές, τι πιστεύω γι'αυτό το υπερεπείγον ζήτημα.
Θεό, ονόμασε ο πρωτόγονος άνθρωπος, όποιο φυσικό φαινόμενο δεν μπορούσε να εξηγήσει, ό,τι τουπεφτε στο κεφάλι και συνήθως τον ρήμαζε. Είχε μονίμως τσαντίλες, αυτός ο θεός.
Θρησκεία στον πρωτόγονο άνθρωπο, είναι η προσήλωση στην ιδέα ότι μπορεί να καλοπιάσει τα υπερδύναμα όντα ή πνεύματα, προς ίδιον όφελος. "Να τους καλμάρουμε λιγάκι αυτούς εκεί πάνω, γιατί δεν μας αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Σοκολατάκι θα πάρετε; Η καμιά θυσιούλα;"
Αργότερα ο άνθρωπος άρχισε να το ψάχνει, να μαθαίνει και να εξηγεί τα ανεξήγητα. Ετσι, πέταξε στα σκουπίδια, προλήψεις, φοβίες και ιδέες για τιμωρούς απ'τον ουρανό. Στην πιο εξελιγμένη του μορφή, το ψάξιμο αυτό, το είπε επιστήμη (επί-ίσταμαι, στέκω από πάνω, γίνομαι κύριος). Ταυτόχρονα, έμαθε και να στέκεται όρθιος!
Ετσι, σιγά σιγά και με τη βοήθεια του όλο και δυνατότερου μυαλού του, έβγαλε από πάνω του αυτές τις πανάρχαιες ιδέες και έβαλε άλλες, πιο προσαρμοσμένες στη φάση της εξέλιξης του. Σήμερα ο άνθρωπος έχει αρκετή και σίγουρη γνώση για τα φαινόμενα. Γι' αυτό, δεν αποδίδει πια τα τσουνάμια σε θέλημα θεού, αλλά τα μελετάει και κοιτάει να πάρει τα μέτρα του, για την επόμενη φορά.
Αυτό όμως που συνέβη και που κανείς σήμερα, δια το politicaly correct, δεν τολμάει να σας πει, είναι ότι όλοι οι άνθρωποι, εδώ και χιλιάδες χρόνια, δεν εξελίσσονται με την ίδια ταχύτητα. Κάποιοι έχουν μείνει κάπως πίσω, κάποιοι, πολύ πίσω. Οι πιο προχωρημένοι πάνε προς την επιστήμη, το απόλυτο ψάξιμο δηλαδή, το ελεύθερο από κάθε πρόληψη. Και με την επιστήμη μπορούν και δίνουν απαντήσεις σε απορίες και λανθασμένες απόψεις του παρελθόντος. Και με τη γνώση της αλήθειας, μπορούν και πάνε μπροστά. Οι άλλοι μένουν κολλημένοι σε παλιές και ανόητες ιδέες. Ψεύτικες και οπισθοδρομικές. Σε άστρα, ξόρκια και θεούς. Θεούς ου με τη θρησκεία να θέλουν να καλοπιάσουν, πάντα για το συμφέρον τους βέβαια!
Είναι εύκολο λοιπόν να καταλάβουμε ότι είναι δυο κόσμοι, χωριστοί. Δυο κόσμοι που έχουν σα θεμελιακή αρχή τους τη στάση απέναντι στη ζωή και το Θεό. Και είναι κατά συνέπεια εύκολο να δούμε ότι οι δυο αυτές στάσεις απέναντι στη ζωή, είναι εντελώς ασύμβατες μεταξύ τους! Άλλο η επιστήμη, άλλο η θρεισκεία.
Και καλά, τότε, τι γίνεται με τόσους δόκτορες που τους βλέπουμε να τρέχουν στις εκκλησίες και να σταυροκοπιούνται με την κάθε ευκαιρία; Μην σας γελάει το φαινόμενο. Είναι απλό. Δεν είναι επιστήμονες!
Δεν πρόκειται για χωρισμό ανάμεσα σε έξυπνους και βλάκες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτοί οι "καθυστερημένοι", βρέθηκαν εκεί, τις πιο πολλές φορές, από τις περιστάσεις. Αλλά δεν είναι μόνιμο το κουσούρι. Θεραπεύεται. Οπως κανείς δεν γεννήθηκε άθεος, έτσι και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος, να μείνει για πάντα θρήσκος!
