Τριάντα Χρόνια
Αθελά της η Σοφία, μούδωσε μια εκεί που πονάει.
Σ'ενα της post πριν από λίγο, αναρωτιέται για το μέλλον της, στην Ελλάδα ή μακρυά. Μια και πρέπει επιτέλους να το χωνέψω ότι είμαι μετανάστης, τής έγραψα δυο λέξεις, σαν σχόλιο:
Στην αρχή είπες “να, για σπουδές ήρθα και όπου νάναι τελειώνω και πάω κάτω”.
Μετά, εκεί που στην Αθήνα δεν καταλάβαιναν καν τι ήταν αυτό πούχες σπουδάσει, ήρθε η πρόταση για κείνη τη θέση που σε πήγαινε χρόνια μπροστά. Αντε λίγο ακόμα, να πάρω και αυτή την εμπειρία και φύγαμε.
Την πιο βαριά κι ασήκωτη άγκυρα όμως την ένοιωσες έκεινη τη νύχτα που σηκώθηκες ν’αλλάξεις εκείνο το ρημάδι το pampers.
……………………………………………
Κάθε άνοιξη φτιάχνω βαλίτσες. Τέρμα, δεν πάει άλλο. Και κάθε καλοκαίρι, με το που πατάω το πόδι στο πάτριο χώμα, δε βλέπω την ώρα να γυρίσω πίσω. Κι αυτό βαστάει από το ‘76! Ο τέλειος Homeless!
2006/05/10, στις 9:47
Κλικ εδώ αν θέλετε να προσθέσετε κάτι
