Μόλις έχει μπει η καινούργια χρονιά. Οι δυο μεγάλες μου κόρες, έχοντας ετοιμαστεί από καιρό γι αυτή την περιπέτεια, ξεκινάν' για λίγες μέρες απόδρασης στο Λονδίνο.
Με τα κεφάλια τους γεμάτα εικόνες από προηγούμενες επισκέψεις, γεμάτα κέφι για χίλια-δυο που έχουν φτιάξει με το νου τους για τη μαγική πόλη της νιότης, αλλά και με μια κρυφή χαρά απελευθέρωσης, μια και είναι η πρώτη φορά που οργανώνουν και πληρώνουν το ταξίδι τους, ολομόναχες.
Εξήμισι το πρωί είναι το πρώτο δρομολόγιο. Τις συνοδεύω στο σταθμό του τραίνου. Το Eurostar θέλει δυόμισι ώρες να σε πάει απ'τη μια πρωτεύουσα στην άλλη.
Ευρώπη ή όχι, εδώ υπάρχει έλεγχος διαβατηρίων. Η Αγγλία έχει ιδιαίτερη ζήτηση στον κόσμο των παράνομων μεταναστών. Ο λόγος δεν είναι τόσο ότι εδώ θα βρουν τη λύση των προβλημάτων τους αλλά το ότι η νομοθεσία της, δεν επιτρέπει να διωχτεί κάποιος από το έδαφός της, μόνο και μόνο γιατί δεν έχει άδεια παραμονής. Αμα καταφέρεις και μπεις, μπήκες!
Στην πλευρά των Γάλλων, ο έλεγχος είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Στο κάτω-κάτω, σε ξεφορτώνονται. Δεν θα σού κάνουν και γυμνάσια. Δυο μέτρα παρακάτω όμως, οι Εγγλέζοι αστυνομικοί, κοιτάν' καλά-καλά, όποιον περνάει.
Μια κοπέλα Γαλλίδα που ταξιδεύει μαζί τους, περνάει πρώτη. Ενα μισό βαριεστημένο βλέμμα στα χαρτιά της και της εύχονται καλό ταξίδι.
Αμέσως μετά εμφανίζονται οι δικές μου. Και ξαφνικά, όλο το κιόσκι ξυπνάει και μπαίνει σε κατάσταση έντονης κινητικότητας: ελληνικά διαβατήρια! Συναγερμός!
- Ξέρετε, αυτά τα διαβατήρια δεν ισχύουν!
- Α, ναι; Πώς, γιατί; Αφού λήγουν το 2008.
- Η Ελλάδα αλλάζει όλα τα διαβατήρια και λήξανε όλα στο τέλος του 2006.
- Α, δεν το ξέραμε. Και τι πρέπει να κάνουμε;
- Πρέπει να βγάλετε καινούργια.
- Εεεε, ναι, όταν γυρίσουμε στο Παρίσι, θα πάμε στο προξενείο.
- Οχι, δεν μπορείτε να ταξιδέψετε. Τα διαβατήριά σας έχουν λήξει!
- Μα πώς μπορούσαμε να το ξέρουμε; Εμείς δε μένουμε στην Ελλάδα. Πώς θέλετε να ξέρουμε ότι τα διαβατήριά μας λήγουν πριν τη λήξη τους;
- Δεν διαβάζετε εφημερίδες;
- Γιατί, έγραψαν οι γαλλικές εφημερίδες ότι τα ελληνικά διαβατήρια λήγουν;
- Επρεπε να το ξέρετε, λυπάμαι.
- Μα, θα χάσουμε το ταξίδι; Τόση προετοιμασία, τόσα έξοδα...
- ...
- Να δω με τον προϊστάμενο...
- Ναι; Τί συμβαίνει;
- Οι δεσποινίδες έχουν ελληνικά διαβατήρια και έχουν λήξει...
- Α, ναι, ξέρω. Δεν μπορείτε να ταξιδέψετε.
- Μα ξέρετε...
Κάπου εκεί, αντιλαμβάνονται ότι από μακριά παρακολουθώ τη σκηνή. Τους κάνω νόημα να μού τηλεφωνήσουν.
Μιλώ στα κορίτσια και μού δίνουν να μιλήσω και στον προϊστάμενο. Τού εξηγώ πως έχουν τα πράγματα, πως μένουμε μόνιμα στο Παρίσι, πως τα κορίτσια πηγαίνουν για λίγες μέρες εκπαιδευτική εκδρομή στο Λονδίνο, πως έχουν κάνει όλα τα έξοδα από το χαρτζηλίκι τους και πως θα είναι μεγάλη στενοχώρια γι'αυτές να τα χάσουν όλα, για κάτι που στο κάτω-κάτω, δεν ευθύνονται!
Εκείνη την ώρα, ενοχλημένη από την αναμονή, η Γαλλίδα συνταξιδιώτισσά τους φωνάζει: "qu'est-ce que vous foutez? Qu'est-ce que s'est que ces passeports bizaroides que vous avez là?" (τί κάνετε; Τι μυστήρια διαβατήρια είναι αυτά που έχετε;)
Καταλαβαίνω απόλυτα την ενόχλησή τους. Πόσο άσχημα αισθάνονται αυτή τη στιγμή, να γίνονται ρεζίλι μπροστά σ'όλο τον κόσμο, για κάτι που στο κάτω-κάτω, δεν είναι καθόλου δικό τους πρόβλημα. Καταλαβαίνω τι θα σκέφτονται για τις επιλογές του πατέρα τους και την επιμονή του να τις βάζει συνέχεια σε περιπέτειες!
- Γιατί πάτε; Πόσο θα μείνετε; Πού θα μείνετε; ...
- Γι'αυτό, τόσο, εκεί!
- Καλά, περάστε. Αλλά μόλις γυρίσετε, να πάτε να αλλάξετε τα διαβατήριά σας!
Ξεμπλοκάρησε η κατάσταση και οι πάνω από 200 ταξιδιώτες που περίμεναν από πίσω, μπόρεσαν να προχωρήσουν προς το τραίνο.
Τριάντα χρόνια στη Γαλλία, ακόμη με τα ελληνικά χαρτιά μου κυκλοφορώ. Δεν χρειάστηκα ποτέ να πάρω γαλλικά χαρτιά, παρ'όλο που είναι μια απλή, τυπική διαδικασία. Ηθελα να το παίζω, όπως μάς λένε περιπαιχτικά στο προξενείο, "Περήφανος Ελληνας".
Το θέμα είναι ότι αυτή μου η κατάσταση, κληροδοτήθηκε και στα κορίτσια. Φρόντισα να έχουν κι αυτές ελληνικά διαβατήρια. Κι όχι γαλλικά. Λέμε έτσι ότι βοηθάμε να κρατηθούν κάποιοι επιπλέον δεσμοί με την Ελλάδα. Να μην σβήσει εντελώς η ελληνική συνείδηση από μέσα τους. Και άλλα τέτοια βαρύγδουπα και ευφάνταστα. Και βέβαια, μ'αυτό τον τρόπο, συχνά πυκνά, έχουν μικρομπερδέματα με τη γαλλική διοίκηση.
Στον κόσμο των εφήβων, η διαφορετικότητα είναι μεγάλο πρόβλημα. Το να μην είσαι σαν τους άλλους, σε φέρνει αυτόματα σε μια κατάσταση απομόνωσης. Πολλές προσπάθειες έχουμε κάνει, να τούς το εξηγήσουμε, ώστε να μην αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι στους υπόλοιπους, εδώ. Κάτι που οι περισσότεροι Ελληνες γονείς, προτίμησαν να αποφύγουν. Και είναι αλήθεια ότι, τουλάχιστον τώρα που μεγάλωσαν, δεν φαίνεται να το παίρνουν πολύ άσχημα.
Παρ'όλα αυτά, δεν είναι πάντα εύκολα τα πράγματα. Καμιά φορά και αρκετά ακραία. Και το επεισόδιο του τραίνου, ήταν σχεδόν τέτοιο.
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που φοβάμαι μην ακούσω, αυτό που έχω τόσες φορές ακούσει από άλλα ελληνόπουλα, εδώ έξω: "αϊ σιχτήρ και συ και η Ελλάδα σου!". Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που σκέφτομαι αν πράγματι αξίζει να βάζω τα παιδιά μου σε τέτοιους μπελάδες. Και 'γω μαζί τους. Κάτι τέτοιες στιγμές, νοιώθω την Ελλάδα να μού τραβάει το χαλί κάτω απ'τα πόδια. Και αναρωτιέμαι γιατί;
Ολες οι χώρες της Ευρώπης θα αντικαταστήσουν τα διαβατήριά τους με τα νέα, τα "βιονικά". Αλλά θα το κάνουν σταδιακά. Και ο καθένας θα παίρνει το νέου τύπου διαβατήριό του, όταν λήγει το παλιό του. Η Ελλάδα, για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε, επέλεξε να τα αντικαταστήσει εν μια νυκτί. Χωρίς να μπει στον κόπο να σκεφτεί ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν θα μπορέσουν να ενημερωθούν. Γι αυτούς ισχύει η πάγια λογική: "δεν πα να κόψουν το λαιμό τους!" (αλλιώς είναι αλλά ας μην το λέω τώρα!).
Σημείωση προς "ναυτιλομένους": το διαβατήριο είναι ταξιδιωτικό έγγραφο. Και σαν τέτοιο έχει, σε παγκόσμιο επίπεδο, την ισχύ που αναγράφεται επάνω. Την ημερομηνία λήξης του. Ενα ταξιδιωτικό έγγραφο είναι έγκυρο, μέχρι να ακυρωθεί. Ακυρώνεται μόνο από αρμόδια υπηρεσία. Και τέτοια είναι η εκδούσα αρχή, οι Προξενικές αρχές της χώρας που το εξέδωσε και κανείς άλλος. Αντε και ο στρατός κατοχής, αν βρεθείς σε χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.
Ενα διαβατήριο που δεν έχει εκπνεύσει και που δεν έχει ακυρωθεί, ισχύει!
Να μην μάς κοροϊδεύουν λοιπόν λέγοντάς μας ότι τα διαβατήριά μας έχουν λήξει. Δεν είναι αλήθεια!
Βέβαια, για μια ακόμη φορά, αφού είμαστε εμείς οι σε μειονεκτική θέση, ισχύει το "παρ'το αυγό και κούρευτο"! Μ'άλλα λόγια, ακόμη κι αν το όργανο, έχει συνείδηση ότι όντως ισχύει αυτό που ισχυρίζεστε (σιγά μην έχει δηλαδή), πιστεύετε ότι θα χάσει την ευκαιρία να παίξει τη γάτα και το ποντίκι μαζί σας; Ετσι για να το διασκεδάσει και να φουσκώσει και λίγο το ταλαίπωρο εγώ του;
Μπορεί να έχετε όλα τα δίκια του κόσμου! Τι αξία έχει να τα διεκδικείτε κάτι τέτοιες στιγμές; Το μόνο που θα καταφέρετε είναι, με σπασμένα τα... να δείτε το αεροπλάνο σας να φεύγει χωρίς εσάς!
Ετσι για να μάθετε, ποιος είναι ο πιο δυνατός. Και ότι δεν τα βάζουνε με την Εξουσία!
