Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, ήρθε και το γκρέμισμα της μεγάλης αυταπάτης. Δεν ήταν η χούντα που μάς έφταιγε. Αυτό ήταν μια καλή δικαιολογία. Τώρα, χωρίς ενδοιασμούς, έδειχναν όλοι τον πραγματικό τους εαυτό. Και την αληθινή τους ιδεολογία: ο καθένας για το τομάρι του. Αυτό που μετρούσε πια ήταν ο αγώνας για το βόλεμα. Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.
Πήρα 'των οματιών μου' και δρόμο. Έτσι έγινα... Κοινωνικός Εξόριστος*.
Από τότε, ό,τι και να πω, ένα πάντα μού μένει στο τέλος...
ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ'ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
* Εξόριστος είναι αυτός που κάτι τον αναγκάζει να φύγει από τη χώρα του. Συνήθως είναι το πολίτευμα. Μια δικτατορία για παράδειγμα. Όπως η δικτατορία της Ελλάδας ανάγκασε τόσους να ξενητευτούν. Αυτός είναι ο Πολιτικός Εξόριστος. Κάποτε το πολίτευμα αλλάζει και μαζί τελειώνει και η εξορία.
Όταν όμως αυτό που αναγκάζει κάποιον στην εξορία είναι η ίδια η Κοινωνία της χώρας του, τα πιστεύω της και η συμπεριφορά της, τότε το πράγμα είναι πολύ πιο δύσκολο. Διότι για να τελειώσει αυτή η εξορία, προϋπόθεση είναι να αλλάξει η ίδια η Κοινωνία. Εντελώς! Κι' αυτό είναι απ' αυτά που λέμε "δεν γίνονται τέτοια πράγματα". Έτσι, η εξορία για τον Κοινωνικό Εξόριστο είναι ισόβια...
