Διάβασα πριν λίγο κάποιον μπλόγκερ που θίγει το ζήτημα της λειψυδρίας, ειδικά τώρα το καλοκαίρι στα νησιά. Καταλήγει αναφέροντας ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Είναι η αφαλάτωση του θαλασσινού νερού. Αναφέρει το παράδειγμα της Ισπανίας, που έχει προχωρήσει πολύ σ'αυτόν τον τομέα.
Και κλείνει λέγοντας:
Η αφαλάτωση θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα νέο πεδίο για ΣΔΙΤ για έργα με οικονομική και κοινωνική ωφελιμότητα σε τοπικό επίπεδο και με την μεταφορά και αξιοποίηση τεχνογνωσίας απο το εξωτερικό. Ας τολμήσουμε!!!
Μού φάνηκε κάπως παράξενο που έμοιαζε να μην ξέρει σχετικά, αλλά τελικά είναι λογικό. Ποιός να το φανταζόταν τι έχει συμβεί;
Τού άφησα ένα σχόλιο λοιπόν και το μεταφέρω κι εδώ:
Η αφαλάτωση είναι μια διαδικασία πουστην Ελλάδα δοκιμάστηκε στην δεκαετία του 60, κιόλας!
Στο χωριό Πέρδικα της Αίγινας, λειτούργησε επί σειρά ετών ένας σχετικός σταθμός.
Η κλασική και σαρωτική των πάντων εθνική τσαπατσουλιά, η ανοησία με την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες επεμβαίνουν στο έργο των επιστημόνων, τα κονδύλια που πάντα μένουν υποσχέσεις και τα μικροσυμφέροντα (ο τοπικός νερουλάς), έκαναν να χαρακτηριστεί το πείραμα μη πρακτικά εφαρμόσιμο και οικονομικά ανέφικτο!
Αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 70, όλες οι χώρες της Μεσογείου κατάλαβαν την αξία αυτής της ιδέας και άρχισαν ερευνητικά προγράμματα. Σήμερα εξάγουν τεχνολογία. Οι δε Ελληνες επιστήμονες, ξενιτεύτηκαν και εργάζονται γι'αυτούς!
Με την ίδια λογική αντιμετωπίζονται τα πάντα σ'αυτή τη χώρα και γι'αυτό σε λίγο στις ταράτσες των σπιτιών θα βλέπετε γαλλικούς και τυνηζιάνικους ηλιακούς θερμοσίφωνες!
Για να μην μιλήσουμε για τα ναυπηγεία ελαφρών σκαφών που κάποτε ζούσαν τη χώρα. Τα σνομπάραμε εμείς οι μοντέρνοι και κάναμε δώρο, όλη την μέλλουσα αγορά, στους Γάλλους. Σήμερα είναι πια αργά!
Αυτά και άλλα τόσα και άλλα πολλά θα μπορούσα να γράψω και να γράφω επί ώρες!
Για τόσους και τόσους τεχνολογικούς και παραγωγικούς τομείς που μόνοι μας καταστρέψαμε.
Γιατί εμείς είμαστε σπουδαίοι. Πολύ σπουδαίοι για να καταδεχτούμε τέτοιες ταπεινές ασχολίες! Εμείς έχουμε τα κορόιδα. Τους Αλβανούς να δουλεύουν και τους Ευρωπαίους να μάς στέλνουν χαρτζιλίκι!
Αυτό που μού μένει πάντα στο τέλος είναι αυτή η πικρή φράση: Δεν τής αξίζει να τής δίνεσαι! Φύγε!
Εργοστάσιο αφαλάτωσης θαλασσινού νερού.
Θα έπρεπε να είναι στην Ελλάδα. Είναι στην Ισπανία.
Τροφοδοτεί με νερό... την Αφρική!
