Η ελληνική, είναι από τις ελάχιστες γλώσσες που συνεχίζουν τη διαδρομή τους για χιλιάδες χρόνια. Είναι δείγμα μωρίας εκείνοι οι ισχυρισμοί που λεν ότι, άλλα είναι τα αρχαία κι άλλα τα νέα ελληνικά. Και ότι δεν υπάρχει συνέχεια, από τη μια στην άλλη γλώσσα. Και τι έγινε δηλαδή, κάποτε πέθανε κι εξαφανίστηκε μια γλώσσα - τα αρχαία - και κάποτε, χιλιάδες χρόνια μετά κάποιοι κάτοικοι μιας περιοχής που άγνωστο τι γλώσσα μιλούσαν μέχρι τότε, αποφάσισαν ν'αλλάξουν γλώσσα και κάθισαν κι έφτιαξαν απ'την αρχή μια - τα νέα ελληνικά;
Φυσικά και υπάρχει συνέχεια. Την ίδια γλώσσα μιλούσαν πριν χιλιάδες χρόνια σ'αυτόν τον τόπο, την ίδια μιλάμε κι εμείς σήμερα. Είναι αλλαγμένη, ναι. Αλλά είναι μια απόλυτα φυσική εξέλιξη, πολύ περισσότερο, αν πάρουμε υπ'όψη τα χρόνια που πέρασαν. Μήπως ξεχνάτε πως ήταν τα γαλλικά πριν 300 ή 400 μόλις χρόνια; Αυτά γιατί δικαιούνται να εξελίχτηκαν και τα ελληνικά όχι; Η ακόμη, παρότι υπάρχουν τα "αρχαία" αγγλικά (τέλος πάντων, ό,τι μπορεί ο καθένας), λέμε ποτέ νέα αγγλικά;
Το θέμα είναι ότι η γλώσσα ζει διάφορες εποχές. Για τις οποίες δεν έχουμε πάντα τα ίδια καλά αρχεία κι ο λόγος είναι το τι συμβαίνει κάθε εποχή εκεί γύρω. Δεν μπορείς να έχεις τα ίδια καλά γραπτά μνημεία από τη χρυσή εποχή του κλασσικού θεάτρου και από μια χαμένη στο σκοτάδι βυζαντινή περίοδο, που τα πάντα παρήκμαζαν. Ετσι μοιάζει να έχει τρύπες η ιστορία της γλώσσας. Αλλά τι γινόταν; Οι άνθρωποι δεν μιλούσαν τότε; Η μήπως είχαν κι αυτοί εξαφανιστεί;
Σε άλλες γλώσσες οι περίοδοι φέρουν και ονομασίες. Η πόλωση που επιβλήθηκε από την άποψη ότι άλλο η αρχαία κι άλλο η νέα, έκανε και να φορεθούν μόνο αυτές οι δυο ονομασίες: αρχαία και νέα. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μιλούμε για πολλές διαφορετικές ελληνικές (ένα υποσύνολο εκεί στα προ Χριστού, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "αρχαία") και να κλείνουμε με τη σημερινή ελληνική γλώσσα, που δεν είναι παρά η τελευταία μέχρι τώρα, αλλά όχι η και τελευταία (ελπίζω), "βερσιόν" της γλώσσας μας. Αλλά που με τίποτα δεν μπορούμε να την πούμε "νέα", αφού δεν έχει χρονικά σύνορα προς τα πίσω. Χώρια που μετά 1000 χρόνια, πώς θα τη λέμε, ακόμα "νέα";
Νομίζω "ελληνικά" αρκεί με το παραπάνω, για να ορίσουμε τη γλώσσα που μιλιέται σήμερα στην Ελλάδα. Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε για παλιότερες εκδοχές της, θα πρέπει να επινοήσουμε όλες τις προσωνυμίες που αρμόζουν. Ακόμα και το "αρχαία" τελικά δε σημαίνει τίποτε!
