Δεν την ξέρω. Δεν την πρόλαβα. Αρχισε τη δουλειά της, όταν έφευγα απ'την Ελλάδα. Οι δρόμοι μας δεν διασταυρώθηκαν. Μού είπαν όμως τα παιδιά. Μου μίλησε η Αννα. Και τής έχω εμπιστοσύνη.
Εμεινε στο ελληνικό ραδιόφωνο για 31 χρόνια. Στο δημόσιο ραδιόφωνο. Εκανε, λένε, καταπληκτική δουλειά.
Ολα αυτά τα χρόνια, δεν είδε μια σύμβαση τής προκοπής. Μπακάλικο είναι το μαγαζί, του "περάστε αύριο", του "δουλέψτε για τρεις μήνες και βλέπουμε". Τριανταένα χρόνια στο βλέπουμε!
Πέρασαν στα χρόνια αυτά, κόσμος και κοσμάκης, από τα πόστα. Διευθυντάδες, υποδιευθυντάδες, προϊστάμενοι, στρατιά το κηφηναριό, ο καθένας με τη σειρά του για τη ρεμούλα.
Την κράτησαν πάντα εκεί. Οχι γιατί καταλάβαιναν την αξία της, δεν έχουν τέτοιες ικανότητες, αλλά γιατί τα νούμερα έδειχναν ότι πούλαγε. Κι ότι έφερνε λεφτά. Στο δημόσιο ραδιόφωνο.
Μέχρι που κάποιος, γύρευε γιατί, είπε ν'αλλάξει λίγο την παράδοση. Τριανταένα χρόνια φτάνει. Να βάλουμε κάτι πιο ελαφρύ. Αυτά που θέλει ο κόσμος. Εξοδος.
Πάμε στοίχημα ότι θα βρεθεί κάποιος από τους αλήτες που εμπιστευτήκαμε να διαχειρίζονται τη ζωή μας, να πει ότι δεν είναι απόλυση, απλά μη ανανέωση σύμβασης; Και ότι δεν θα πάτε να τού γεμίσετε τη μούρη αυγά και ντομάτες; Πάμε στοίχημα;
Πολλοί βρέθηκαν στην ίδια θέση με τη Μαριάννα Κορομηλά, όχι μόνο στο ραδιόφωνο, αλλά σ'όλους τους χώρους. Ολοι, πήγαν με την αυταπάτη και το όνειρο κι'έφυγαν με το παράπονο, το κεφάλι σκυμμένο απ'το βάρος της απογοήτευσης, την απαίσια αηδία στο στόμα που αφήνει αυτή η επαφή. Και κάθονται παράμερα μονολογώντας: "και τι άλλο νάκανα;" Γιατί ναι, είναι απελπισία, αλλά δεν έχει τίποτε να κάνεις!
Λίγους μήνες πριν αφήσω την Ελλάδα, πάνε τριάντα χρόνια, θυμάμαι ένα τραγούδι:
μη με ρωτάς,
ψάχνω την έξοδο εδώ και τώρα
δεν έχει ελπίδα τούτη η ζωή,
αλήτες κυβερνούν τη χώρα...
Τριάντα χρόνια μετά, έχοντας περάσει μια ολόκληρη ζωή μακριά απ'το σπίτι μου, λέω πάντα, καλά έκανα και έφυγα!
Οχι για μένα, όχι γιατί "γλύτωσα", απ'το κακό. Αλλά γιατί δεν τής άξιζε να μείνω.
Δεν έχει σημασία πόσο μικρό ή μεγάλο είναι το έργο σου. Αμα είσαι από την εδώ πλευρά στη ζωή κι όχι από την από κει, άμα κάτι τόσο δα έχεις να δώσεις, και δεν είσαι εδώ μόνο για ν'αρπάξεις όσα μπορέσεις, δεν είναι για σένα εδώ, φύγε!
Φύγε μακριά της κι'άστην στο βουρκάδι να στολίζεται τη λάσπη της! Μες τα χαλατά να καμαρώνει για το χάλι της. Την κατάντια της να λέει περηφάνια. Με δανεικά να τη βολεύει στον καιρό. Λάμια να τρώει τα παιδιά σου.
Φύγε! Και μην κάνεις ποτέ το λάθος να πιστέψεις ότι κάτι μπορεί να γίνει . Οτι μπορείς κάτι να προσφέρεις. Οτι και δυο ανθρώπους ν'αλλάξεις είναι κέρδος. Τρίχες! Στο βρόντο πάνε όλα. Είναι η Μαύρη Τρύπα. Φύγε!
Φύγε, όπου αλλού σε βγάλει ο δρόμος σου. Χειρότερα δε θάναι. Ούτε σπίτι σου. Το σπίτι σου το άφησες για πάντα εκεί. Αδειανό!
Κι αν πάλι δεν θα είναι καλά, δεν θα είναι το σπίτι σου δεν θα είναι οι χωριανοί σου που σού φταίνε θα λες, αλλά οι ξένοι.
Κι όπου κι αν πας, μην μετανοιώσεις. Θα βρεις να κάνεις προκοπή. Η ιστορία "μας", η σκέψη "μας", η φιλοσοφία "μας". Ολα αυτά τα βαρύγδουπα που σού κοπανάνε και πουθενά δεν κακοποιούνται τόσο όσο εκεί! Αυτά ανήκουν πια σ΄όλη την ανθρωπότητα. Τα βρίσκεις όπου πας κι όπου μιλήσεις. Και συχνά και πιο πιστά, πιο κατανοημένα από τον "βάρβαρο".
Κι εσύ απέναντί του, θα έχεις το κάτι τις το πιο πολύ. Θάχεις στο νου σου το πρωτότυπο! Μ'αυτή τη γλώσσα που κουβαλάς! Αυτό το μόνο και μοναδικό που πήρες από 'κει κάτω. Μόνο άξιο λόγο νάχεις ζήσει εκεί. Να το δώσεις και στα παιδιά σου, πολύτιμη και χρήσιμη κληρονομιά! Μόνο δική μας.
Αλλά φύγε. Δεν τής αξίζει να τής δίνεσαι!
Την υπόθεση Κορομηλά, δεν την ξέρω από πρώτο χέρι. Δείτε λεπτομέρειες σαφείς και έγκυρες, στους:
Athinaios • το θείο τραγί • Kukuzelis • Mindstripper • Misel Fais • Naftilos • Oistros • Ovi • Provatos • Rodia • ttallou • Xoirovoskos
Ευχαριστώ την Αννα που έφτιαξε τα links ;-)
Είναι φανερό ότι την Ελλάδα δεν γίνεται να την βγάλουμε απ'το μυαλό και την καρδιά μας. Οτι πάντα ονειρευόμαστε το γυρισμό. Αλλά όχι σ'αυτή την Ελλάδα. Χρόνια τώρα, έχω λανσάρει ένα σύνθημα, που θάθελα πια ν'αρχίσει να γίνεται και έργο:
ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
