Εσπαγα πολύ πλάκα, γιατί μού θύμιζε την αγαπημένη μου παιδική φίλη, που είχε ακριβώς το ίδιο όνομα!
Σημ: διίστανται οι γνώμες για την ορθή γραφή της λέξης. Προπατζήδικο, Προποτζήδικο, Προποτζίδικο. Η πρώτη είναι καθαρά δική μου πατέντα, δεν μού πάει καθόλου ο ήχος με "ο". Προπό-τζήδικο, έστω κι αν είναι έτσι το όνομα που προϊόντος δεν μού έρχεται καλά στο αυτί. Γλώσσα μου είναι, ό,τι θέλω την κάνω! Αυτή είναι και η μαγεία της Ελληνικής. Ετσι πλουτίζεται!
Μένει η διαφορά του "η" και του "ι". Προποτζήδικο ή Προποτζίδικο. Δεν ξέρω, αλλά και μόνο να το δω γραμμένο με "ι" με κάνει να ξινίζω τα μούτρα! Λογικά και αφού αυτές οι λέξεις έρχονται από τον επαγγελματία, (σουβλατζής, ταξιτζής…), ακολουθούν την ορθογραφία του. Αρα με "η". Και ποτέ δε μού πέρασε απ'το νου να το γράψω αλλιώς. Αλλά μια και τα λέμε, δεν πα'να ρίξω μια ματιά στο Μπαμπινιώτη;
Ηρθα. Αλλοίμονο! Φυσικά και λέει ότι έχω δίκιο. Προποτζήδικο. Με ήτα! Τι τού τα δώσαμε τα 80€. Και ξέρετε και κάτι ακόμα; Λέει και Προπατζήδικο! Αμέ; Σελίδα 1487. Προς γνώσιν και ακριβή συμμόρφωση, που λέγαν και οι δασκάλοι μας της εποχής! Ακου Προποτζίδικο!
Τώρα, άμα κουμαντάρεις τη γλώσσα με προεδρικά διατάγματα (βλέπε Πα-σοκ, δεκαετία του '80), βάζεις ό,τι σού κατεβάσει ή άσχετη κούτρα σου. Κι έρχονται μετά οι δάσκαλοι και μαθαίνουν στα παιδιά τη νέα ορθογραφία, γυρνάει στο σπίτι το πιτσιρίκι και τραβάς τα μαλλιά σου. Τώρα γράφουμε "τρένο", λέει κι όχι πιά "τραίνο", "κασέτα" κι όχι "κασέττα"! Αλλά όχι "γράμα" αυτό μένει "γράμμα". Τι να κάνεις, να κάτσεις να τα ξηλώσεις όλα και να τού μάθεις τη σωστή γραφή, με κίνδυνο να το στραβώσεις τελείως; Να τ'αφήσεις ήσυχο και να μάθει αλλ'αντ'άλλων; Η μήπως τελικά, με το γράφε-γράφε, δε θα επικρατήσουν αυτές οι αυθαίρετες ορθογραφίες και συ θα μείνεις στη γωνιά σου σαν ένας παράξενος κωλόγερος; Ετσι δεν έγινε πάντα, μέχρι τώρα;
Παίδες, ξέρετε κάτι; Ολα αυτά γίνονται, για νάχουν δουλειά οι απόγονοι του Μπαμπινιώτη! Καλά νάν'οι άνθρωποι. Αρκεί στη μελέτη τους, να μην ξεχνούν ότι υπάρχουν και τα προεδρικά διατάγματα!
