Συχνά διαβάζω τελευταία, πως οι μετανάστες στη χώρα μας, έχουν αρχίσει μαζική έξοδο. Δεν είναι γιατί τούς είναι δύσκολο πια να βρουν δουλειά εδώ, έτσι κι αλλιώς κι εκεί που θα πάνε δεν θα είναι καλύτερα. Οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι. Είναι γιατί αισθάνθηκαν το τι έρχεται: σε περίοδο μεγάλης δυσκολίας, ανθεί η ιδεολογία του "οι ξένοι μάς παίρνουν τη δουλειά μας". Κι από κοντά, έρχεται και ο άγριος ρατσισμός. Και καλά νάμαστε, στην 'εγώ-δεν-είμαι-ρατσιστής' Ελλάδα, έχουμε ρατσισμό, παραδοσιακό και σε μεγάλες δόσεις!
Δεν έχει σημασία που ο ντόπιος τεμπελχανάς δεν θα σηκωθεί από την καρέκλα της καφετέριας να πάει να κάνει τις δουλειές που δέχονται να κάνουν αυτοί οι άμοιροι.
Δεν έχει καμμιά σημασία που χιλιάδες "πατριώτες" γεμίζουν τις τσέπες τους εκμεταλλευόμενοι σε συνθήκες αληθινής δουλείας, άντρες, γυναίκες, ακόμη και ανήλικα.
Δεν έχει καμμιά σημασία που, αν δεν ήταν αυτοί οι ταλαίπωροι, δεν θα είχε πέσει τούβλο σε οικοδομή εδώ και δεκαετίες.
Αρκεί που, την ώρα που αυτός ο "περήφανος Έλληνας" κοπροσκυλάει, κάποιος που φτύνει αίμα για να επιβιώσει, τάχατες τού παίρνει τη δουλειά.
Κόμματα που θα τρέξουν να "χαϊδέψουν τα αυτία", θα υπάρξουν. Έτοιμα και αυτά να ανεβάσουν τους τόνους, αποκλειστικά και μόνο για το δικό τους συμφέρον και όχι από ιδεολογία - δεν είναι καν σε θέση να έχουν ιδεολογία.
Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια - έτσι βγήκε ο Σαρκοζύ στη Γαλλία - ο αρχιρατσιστής Λεπέν, όλη του την καμπάνια την στήριξε σ'αυτό το θέμα: οι ξένοι.
Εχω προσέξει ότι από τη μεταπολίτευση και 'δω, η Ελλάδα και η Γαλλία, πάνε σε συχρονισμό, σε ό,τι αφορά στις πολιτικές εξελίξεις.
Έρχονται εκλογές...
