Για την Ελλάδα Ρε Γαμώτο!

Ταλαίπωρη και αιωνίως υπό διάλυση, ήταν εκείνα τα χρόνια. Σίγουρα για τη μιζέρια της, είχαν παίξει ρόλο και τα γούστα της Δέσποινας. Ευτυχώς ο ασθενής επέζησε και σήμερα, πάει καλύτερα!

Πιτσιρίκος, δεν έχανα μια συναυλία. Στο Ρεξ, κατά τις 8, κάθε Δευτέρα. Είχαμε και "μαθητικό". Επτά (7) δραχμές! Ηταν η ανάσα της εβδομάδας. Μετά, τα κεφάλια μέσα, με Τζένη Βάνου στην ΥΕΝΕΔ, σε ντουέτο με την καλλίφωνη αοιδό-μάνα.

Δεν ήταν πάντα στο ύψος τους, οι μουσικοί της ΚΟΑ, αλλά τι ονειρευόσουν τότε στην επαρχιώτικη Αθήνα, καμιά Metropolitan; Ηρωες λοιπόν, που τους χρωστάω πολλά!

Ευχαριστώ παιδιά!