Αφήστε τα πράγματα να πάνε στο δρόμο τους. Θάρθει η ώρα, αλλά από μόνη της. Δε λέω σαν τους χριστιανόπληκτους, να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο. Αλλά προσοχή, μην σας κοροιδεύουν, όπως έκαναν με εκατομμύρια θύματα μέχρι τώρα, κάτι αυτόκλητοι "κομμουνιστές", δήθεν μαρξιστές, ότι κάτι θα κάνετε έτσι. Τελευταίο από τα χιλιάδες παραδείγματα της αλλοίθωρης λογικής τους, ή άγρια μάχη των αποφασισμένων για όλα CGT ναυτικών στην Κορσική, που έλυσαν την απεργία διαρκείας και πήγαν στο σπίτι σα δαρμένα σχολιαρόπαιδα, μόλις άρχισε να εμφανίζεται εκείνο το πάντα καταλυτικό… κενό στο στομάχι!
Ταλαίπωροι, ο Κάρολος σάς τόχε πει, ή όλα ή τίποτα. Εσείς, άνθρωποι σαν τους όλους άλλους, τόν γράψατε κανονικά. Ανομολόγητα ονειρευτήκατε και συνεχίζετε να ονειρεύεστε, εξουσίες και πλούτη, εδώ και τώρα. Αλλά αφελείς, η Ιστορία μετράει με τα δικά της μέτρα, που ξεπερνούν κατά πολύ, μια ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι για μας ο παράδεισος. Ισως ούτε και για τα παιδιά μας. Αυτό όμως δεν είναι λόγος, να πάμε να παρκάρουμε σε μια θέση στο δημόσιο. Είναι δουλειά μας να τού ετοιμάσουμε το δρόμο. Από στοιχειώδη αξιοπρέπεια!
Τίποτε δεν θα γίνει, αν το τέρας δε βγάλει την τελευταία του πνοή. Κι ο τρόπος δεν είναι με φωνές και καμμώματα μωρού παιδιού, που τελικά δεν είναι παρά ενέσεις που τού παρατείνουν τη ζωή. Αλλά μόνο με το να το βοηθήσουμε να πάει στον τάφο, μια ώρα αρχύτερα. Θα έχουμε θύματα. Ισως πολλά και αναπόφευκτα. Σίγουρα όμως λιγότερα, από όσα θα είχαμε, αν το αφήναμε ν' αργοπεθαίνει, καταβοχθίζοντας.
