Τουλάχιστον για μένα που ζω μακριά και δεν έχω από πολύ κοντά άποψη για τα πράγματα, αυτό το αποτέλεσμα ήταν έκπληξη.

Και ενώ στους Δήμους της Αττικής τα πράγματα μπορεί και να παίζονται (μπορεί), στην επαρχία είναι ξεκάθαρα. Μάλιστα, ξεκαθαρότερα από ποτέ!

Το πελατειακό κράτος όχι μόνο καλά κρατεί αλλά είναι και το μόνο που υπάρχει σαν δύναμη. Και μάλιστα με την άμεση στήριξη του... λαού. Με τις στενές επαφές που επιτρέπει το σχήμα ‘τοπική αυτοδιοίκηση’, εύκολα αναπτύσσονται σχέσεις μεταξύ πελάτη (ε, όχι και πολίτη, δεν είναι πολίτης αυτό το πράμα!) και εξουσίας, του τύπου χέρι με χέρι, βάστα με να σε βαστώ.
Με τον τρόπο αυτό, το όργιο των λάθρα επιδοτήσεων (δες τις καταθέσεις στις τράπεζες και θα καταλάβεις πολλά), των καταπατήσεων ( το για τον αιγιαλό σε ποιόν νόμισες πως απευθύνεται; ), του αυθαίρετου, της παρανομίας, της ρεμούλας, της κουμπαριάς, συνεχίζει ακάθεκτο. Χωρίς να ξεχνάει συχνά να κάνει και μια βόλτα και από το χώρο του εγκλήματος. Κυκλώματα κλεπταποδοχής, γυναίκες και ναρκωτικά είναι καθημερινότητα στην ελληνική επαρχία...

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι σχέσεις αυτές γίνονται άρρηκτες. Και γιατί εξ’άλλου να χαλάσουν; Αφού βολεύουν τους πάντες.

Προεκλογικά μάλιστα, ποιος έχει τα μέσα να δώσει δωράκια στους πάντες; Ο νέος και άβγαλτος υποψήφιος, που το μόνο που έχει είναι το μπλα-μπλά, ή ο άλλος, ‘ο παλιός είν’ αλλιώς’ με το μακρύ χέρι στα διάφορα ταμεία;

Έχω μια φίλη, βουλευτή του Σύριζα. Γυρνάει προεκλογικά στα χωριά να πείσει τους ψηφοφόρους. Μιλάει για κοινωνική δικαιοσύνη, για ισότητα, για μισθούς και συντάξεις και... την κοιτάνε σαν Ούφο! Τί μάς λες βρε κοπέλα μου; Τί να τα κάνουμε εμείς αυτά; Εμείς έχουμε και του πουλιού το γάλα! Νάναι καλά ο δήμαρχος...

Πάρε τώρα την εικόνα του τί έγινε την Κυριακή, στον πρώτο γύρο (επίσημα στοιχεία):



Παρ’ όσα έχουν συμβεί στη χώρα από το ’10 κι΄εδώ, πρωτιά και με μεγάλη αποσταση έχει ο πρώτος υπεύθυνος! Ο δε άλλος, ο ‘εξαφανισμένος’ κατά τους ρομαντικούς του facebook, μ’ ένα τεράστιο 16+, μόλις μια μονάδα πίσω από τους νέους και τίμιους που θα αλλάξουν την πορεία της χώρας...

Καιρός να ανοίξουμε τα μάτια και να το παραδεχτούμε: η πραγματική πραγματικότητα είναι εντελώς άλλη απ’ αυτή που νομίζουμε. Καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του και ας πάρει τις αποφάσεις του.

Εμένα πάντως, θα κάνουν κάμποσα χρόνια να ξαναδούν τα λεφτουδάκια μου οι τουριστικάδες στις επαρχίες της Ελλάδας. Στο κάτω-κάτω, δεν τα έχουν καν ανάγκη!